













قلاویز
قلاویزها در نوع کلی دستی و ماشینی هستند. قلاویزهای دستی معمولاً دو یا سه مرحله ای هستند که روی بدنه قلاویز به وسیله خط مشخص شده انده (یک خط: اول رو، دو خط:دوم رو، بدون خط:سوم رو یا آخر رو). قلاویزهای ماشینی غالباً تک مرحله ای هستند و از لحاظ شکل دندانه به دو نوع مستقیم (جهت قلاویزکاری قطعات با انتهای باز یا همان ته باز) و مارپیچ (جهت قلاویزکاری قطعات با انتهای بسته یا ته بسته) تقسیمبندی میشوند.
قلاویز کاری دستی به وسیله دسته قلاویز و نیروی دست انجام میشود. اما قلاویز کاری با ماشین، گشتاور مورد نیاز به وسیله ماشین قلاویز یا دستگاههای مشابه دیگر ایجاد میشود.
قلاویزها با توجه به جهت چرخش به دو دسته، راست (جهت عقربههای ساعت) و چپ (خلاف جهت عقربههای ساعت) تقسیم میشوند.
به هنگام رزوهتراشی و قلاویزکاری، باید نکات زیر را بهکار بست:
۱- در هر دور که ابزار بهطرف راست میچرخد نیم دور آن را بهطرف چپ میگردانند تا برادههای جداشده از بین لبههای بُرنده آزاد گردد. ۲- اِعمال نیروی زیاد باعث شکستن ابزار، خرابشدن قطعه کار و ناصاف شدن دندهها میشود. ۳- در موقع دندهکردن قطعات فولادی، بهتر است روغن به ابزار بزنند. ۴- برای دندهکردن قطعات آلومینیمی، زدن نفت بهتر است. ۵- برای دندهکردن برنج یا چدن، نباید هیچگونه روغن بهکار برد. (فقط در ابعاد کوچک) باید قبل از قلاویزکاری از جداول استاندارد قطر مته جهت سوراخکاری را پیدا کرد. برای مثال، پیچ M6 فقط در سوراخی که به قطر 5mm قلاویزکاری شده قابلیت چرخش دارد.